تقریبا یک سال و دو ما قبل توسط دوست عزیزم (چوک لنگه) به یک بازی وبلاگی تحت عنوان بازی (یلدا) دعوت شدم که باید در آن چند مورد از خصوصیات اخلاقی و رفتاری خودم را می نوشتم.

اکنون بار دیگر  توسط خواهر محترم سرکار خانم فریده قاسمی ( دخت کنگ) به بازی دیگر دعوت شده ام با این  شرح که باید هفت مورد از آهنگ ها و ترانه های  مورد علاقه خودم را بنویسم،  و از هفت نفر دیگر از دوستان نیز دعوت کنم که در این بازی شرکت کنند. 

هر کس نسبت به شرایط روحی و خصوصیات اخلاقی خود طرفدار سبک و گونه های خاصی از موسیقی است که شاید بعضا این موزیک ها در شرایط خاص حکم  آرامبخش را ایفا کند.

اما برای شروع بازی باید بگویم که من صدای خوانندگانی چون معین، فرامرز اصلانی، سیاوش قمیشی، فرهاد، محمد نوری، ایرج بسطامی، محمد اصفهانی، علیرضا افتخاری، حبیب و همچنین دو هنرمند عزیز مرحوم رامی ( ابراهیم منصفی) و مرحوم ناصر عبدالهی  را بر دیگر خوانندگان ترجیح می دهم. پس از بین  ترانه های این خوانندگان خوش صدا که همه ترانه هایشان به نوعی زیبا و  با مفهوم هستند هفت ترانه که انتخاب کردنش نیز کار آسانی نیست را می نویسم  انشاء الله که دوستان بی سلیقگی بنده را بر حقیر ببخشایند.

معین : شبای رفتن تو ...

فرامرز اصلانی : اگه یه روز بری سفر...

سیاوش قمیشی : میلاد ... ( آلبوم نقاب)

ایرج بسطامی : گل پونه ها ...

حبیب : من مرد تنهای شبم ...

محمد اصفهانی : شب آفتابی ...

ابراهیم منصفی : موا برم تنها بشم ...

پ. ن : حیفم آمد که از آهنگ بسیار زیبا و  خاطره انگیز وصال با صدای خواننده عزیز بستکی ( عبدالله یونس )  چیزی نگویم.

عذر بدتر از گناه : بدلیل اینکه فکر می کنم اغلب دوستان درگیر  حال و هوای انتخابات مجلس هستند بهتر دونستم که از کسی دعوت نکنم تا باعث اختلال در انتخابات نشوم!!!