پایگاه اطلاع رسانی دهتل

پایگاه اطلاع رسانی دهتل

شهر سنگ نگاره ها
پایگاه اطلاع رسانی دهتل

پایگاه اطلاع رسانی دهتل

شهر سنگ نگاره ها

شعر به زبان محلی (خرمن)

 

خَرمن

ره خرمن درازن کَندِرم پر                                      تِه دَلی هُو لوشت اَکَردِت چون تَنِ دُر

تَوِ گرم از رخ بَل رنگ اَبُردای                                  زِمین از تشنگی کپ واز اَکِردای

بُدِه شینگ شینگ تن بی روح پُشکِر                      زمین از قعر دوزخ مبتلا تر

اَکُن هِسکو و بهمن خود نمایی                             زِمین چون فرش زرین طلایی

اَرُسِّت غُبرِ گرمی از دل دشت                              چو دود بی قراراز شمع سر مست

اَ گُش ناتو جز آوای هکوکو                                   صدای مرغی عاشق از دل کو

نوایی شَز بلندن ناز و دلکش                                زمین گرم وهوا داخ، آسمون تَش

گِزآروم وقراراُشبُردِه از یاد                                    اَکَردِت پنجه در آغوش تش باد

چونِ شلاق اَبو خم از چپ و راست                       نبردی سهمگینِن بی کم وکاست

مَبُو راهِ هَوُن تُو چِم اَتِه دشت                               زِمین از ساقه جُه، زردِ یکدست

زِ پشت تیربَن گِزمون هُوَیدان                                بُشِ کََرتنگ و تولَک جملهَ پیدان

اَ زیرِ گز شِنِستِه پیرمردی                                    اَخَندای شَلوه پر سوز ودردی

اَتِه گز واکََتِه با بُنگ رسّا                                      نوای یارِ محیا، محیا

زِ یَک رُو مردمی تا سینَه در جُه                             ز یَک رو خرمنی غرق تلألؤ

وَ تن خستَه وَسیما جملَه راضی                           بَنَه از جُه پُرِن، دلشون زِ شادی

اَپیچِت با رُخی گرم و دلی شاد                             صدای خنده شون در زوزه باد

زِ زور بادِ گرمِ بی مهابا                                        کُوِر در رَقصِن و جُه در تَکَلّا

نمایان نعمتُت از دشت و از کو                              وَ چون شکرُت خدایا اُم بِشابو

اَگُم با خُم که ای دادار یکتا                                  اَتو روزی که کشت و خرمن و چاه

بِوو از یاد مردممون فراموش                                 هُنین گرد فراغت بر سر و روش؟

خدا دین که عالم از هر دو جهانِن                          مَچین فانی، فقط هِم جاودانِن

 

 

شعر از : شاعر معاصر اسلام مظفری